HAYAT, ÇOCUK KAL BENİMLE

hayat,çocuk kal

Bir gölge gibi düştü peşime. Kaçamıyorum. Tutsa öpecek mi, dövecek mi anlamıyorum.  Elleri kocaman. Güçlü ve ürkütücü…  Gözlerini görebilsem, niyetini anlayabilirim. Ama gözleri yok.  İçinden bir nehir geçiyor cümlelerimin. Her yana saçılıyor şaşkın, ürkek kelimeler.  Gözlerini arıyorum ama gözleri yok. Yakalasa öpmeyecek anlıyorum.
Yeter artık. Düşmesin peşime korkular, umutsuzluklar, karamsarlıklar. Bana ölümden, hastalıktan ,belki de görmeyeceğim yarının  kaygısından bahsetmeyin artık. Çok yorgunum.
Çiçekler açsa her yanımda… İçimde, dışımda… Her yanım ağaç olsa, yeşil olsa. Çocukluğumun baharlarında olduğu gibi, başım dönse portakal çiçeklerinin kokusuyla. Çilek yesem mesela;  ağzım, ellerim çocukluğumun çilekleri koksa. Annem kızsa, ellerimdeki, yüzümdeki, elbisemdeki lekelere.  ‘’Yıkayınca geçer anneciğim’’ desem. Yıkayınca geçmeyecek çok şey var artık hayatımda, kızdığın çilek lekesi olsun anne.
İstediğimde kaçabilsem çocukluğuma ya da hayat hep  annemin dizi dibinde çocuk kalsaydı benimle.


Yorum Gönder

2 Yorumlar

  1. Uzun zamandır rahat bir kafayla okuyamadım yazılarınızı...
    Yıkayınca geçmeyecek çok şey var hayatımızda haklısınız
    Ama yazdıkça anlattıkça o lekeye bulaşmayanlar olacaktır umarım hayatta
    Sevgi ve Şevkat
    İnsanda eksikliği en çok hissedilen duygu
    Sessiz çığlıkların sesine saygı ve selamlar...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sessiz çığlıkların sesi... Çok güzel :) Rahat bir kafayla yazılarımı okuma çabanız ve isteğiniz benim için çok değerli. Anlamaya ve anlamlandırmaya çalıştığınız her bir cümlemden size selamlar :)

      Sil

Yorumlarınız benim için çok değerli.Teşekkürler...