SON-SUS-LUK

sonsuzluk
Son-sus-luk

AÅŸktan doÄŸdum ben; tertemiz, lekesiz. Ve aÅŸka büründüm tepeden tırnaÄŸa  , genlerime miras kalan tutkuyla.
Ruhumun gölgesiz serinliklerinde dinlendirdim, iyi ve kötünün  ,  siyah ve beyazın savaşını.
Bütün renklerin ahenkli dansıdır beyaz, benim rengimdir.
Ben bir kuÄŸuyum  , sükun  göllerin asil baleriniyim. Dans ederim cennetin ihtiÅŸamlı sesi eÅŸliÄŸinde. Kanatlarım sadakatin kölesi  , eÄŸilir önünde aÅŸkın.
Dalgalı denizlerden başladı yolculuğum; dingin göllerin zarif, asil ve sabahsız düşlerine. Her limanda bir tüy koptu kanadımdan, büyüdüm. Büyüdükçe sustum. Sustukça arındım.
Adını şimdi koyabildiğim yolculuğumun son durağında; diğer yarımı , aşkımı bulabilmenin , sadakat yemini edebilmenin umuduyla yüklüdür yorgun kanatlarım.
Metamorfoz… Bendeki asıl bene yolculuÄŸum…AÅŸka yolculuÄŸum…
Yalnızlığa meydan okuyup sonsuzluğa dönüşenlerle aynıdır kaderim.

Ey, aÅŸka övgüler yaÄŸdıran, aÅŸka aşık ÅŸairler… Söyleyin bana, zamansa eÄŸer maddeyi görünür kılan, sonsuzluÄŸa dönüşmek deÄŸil midir en deÄŸerli olan.

Yorum Gönder

2 Yorumlar

  1. öylesine çok sevebilirim ki seni;, karanlık deniz diplerinde çürümüş batıklar kadar uzlaşırsın hayatla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hayatla uzlaşmak, hele de sevgiyle geliyorsa... İnsan daha ne ister ki nefes aldığı sürece... Sevgimle :)

      Sil

Yorumlarınız benim için çok değerli.Teşekkürler...