Bir
bilim insanı olmak üzere kimya eğitimi aldım. Hem de Türkiye’nin en saygın
üniversitelerinden birinden... Eğitimim boyunca, bu değerli bilimin ne kadar heyecan
verici ve ne kadar zor olduğunu gördüm.
Mezun
olduktan sonra mesleğimi kısmen de olsa icra edebileceğim bir işe girebilecek
kadar şanslıydım. Sonraki yıllarda farklı sektör ve pozisyonlarda çalışmak
zorunda kaldığım için uzaklaştım kimyadan. Türkiye’de bilim insanı olmak çok
zor çünkü. Bunu, birçok değerli, zeki arkadaşımın yıllarca iş bulamaması ve çok
farklı alanlara yönelmek zorunda kalmasından da biliyorum. Kendimden de…
Son
zamanlarda kimya, fizik, biyoloji, tıp gibi bilim dallarının yabancı dizilerde
ne kadar sık kullanıldığını gördükçe, izlerken hem heyecanlanıyor hem
üzülüyorum. Böyle birkaç dizide kahraman bir kimyager… Deneyler, buluşlar,
teorilerle nasıl ilgi çekiyor, nasıl hayran bırakıyorlar… Ben de bir kimyagerim!
Diplomamda öyle yazıyor! O bilgiler pratikleşme şansı bulamadığı için uçup
gitti ama. Organik, fizikokimya, enstrümantal analiz, analitik, inorganik…
Hangi biri kaldı. Ama ben kimyagerim, öyle diyor diplomam.
Yanlış
nerede diye sorsam… Verilecek binlerce cevap bulunabilir bu soruya. Ve binlerce
mazeret belki de… Ama bizim mazeret üretme gibi bir lüksümüz yok.
Çocuklarımızın geleceğinde koca bir karanlıktır bilimsizlik.
Bizler;
bilim insanı olarak eğitilmiş ama mesleğini uygulama şansı verilmemiş şanssız
bir kuşak olarak tarihteki yerimizi alacağız.
Bundan
sonrası için umut etmek istiyorum. Çocuklarımız temelden bilimle iç içe büyüsün
ve bütün bilim dalları hak ettiği saygınlığa kavuşsun diliyorum.
6 Yorumlar
Umudumuz yitip gidiyor maalesef...
YanıtlaSilŞu an karamsar olabiliriz ama umudumuz hep olmalı.Sevgiler :)
SilBu yazınızı okurken yüreğim sızladı, ince ve derin bir sızıydı ve acı hissettim. Günümüz bilim üretmesi gereken üniversitelerin başında bulunan bazı insanların "matematiğe ihtiyaç yok" naralarıyla ortaya atılması arapçanın ön saflara çıkarılmaya çalışılması ve toplumu araplaştırmaya çalışmaları gözlerimin önünden film şeriti gibi geçti. Bu günlerin yaşanmamış olmasını dilerdim, diledim de her zaman ama şanssızlık işte; yaşıyoruz maalesef. Umarım gelecek, bu günlerden ders alır ve daha da kara günleri yaşamazlar.
YanıtlaSilEvet Halil Bey... Maalesef, durum hiç iç açıcı görünmüyor:( Bölümü okurken, dünyayı kurtaracağımı zannedecek kadar güçlü hissediyordum kendimi.Bilimin, bilginin güç olduğuna inanarak büyümüş bir nesil olmamızdan belki... Ama şimdi bilim üvey kardeş, ülkemizde... Ve bilim adamı olmak pek de itibar görmüyor.Çok acı... Yine de umudumuzu kaybetmeyelim. Umut hep olsun:) Selamlar
SilKimyager oldugunu bilmiyordum. Türkiyedeki is alani bir çok sektörde kısıtlı malesef. Ve bunada çözüm bulunmuyor
YanıtlaSilUmarim bu güzel meslegi icra edebilirsin
İcra ettim, şu an kısmen ediyorum hala :) İşsizlik anlamında genel bir problemimiz var. Ama bilimsizlik konusu çok daha fena:( Sevgilerimle...
SilYorumlarınız benim için çok değerli.Teşekkürler...