Yaşamak! Ey yaşamak! |
Allanıp, pullanırım. Mavi atlaslarda gece… Ve şaşaalı
şamdanlarda acemi hevesler… Ürkek…
Tütsü kokar koynum. Adı yok arzumun. Rüyamın adı yok.
Sarıl sarmalan bana yeter ''yaşamak''.
Güzde kalmışken canımın yarısı, bir küçük mutluluk gibi
takıl ayaklarıma. Kışı karşılama gücüm ol! Ve kibrit alevinde ısınabilme
umudum… Beni sabaha çıkaracak yorganım, başımın üstünde derme çatma çatım ol.
Ey yaşamak! Tenzih et beni aymazlıklardan. Onursuzluktan! Ve
kibirden ve küfürden ve vicdan yoksunluğundan.
Döne döne, yana yana aradığım ışıksın. Önünde diz çökmekle,
isyan etmek arasındaki sınırda; bir aydınlık, bir karanlıksın.
Yaşamak! Ey yaşamak! ‘’Var’’ım, yoğunda eriyen biçare…
Yaşamak! Ey yaşamak! Dert de derman da sende…
Yaşamak! Ey yaşamak! Sar, sarmala yeter beni; cümle
kusurlardan arınmışlığınla.
2 Yorumlar
Yüreğine sağlık canım. Çok beğendim 😘
YanıtlaSilÇok teşekkürler canım. Mutlu oldum beğenmene :) Sevgiler.
SilYorumlarınız benim için çok değerli.Teşekkürler...