Hüzün gözlerinden öpüyorum bu gece. Kirpiklerinde kırgın inci taneleri… Nefesin nefesime karışıyor. Yağmur ormanlarında geziniyorum.
Yalancı bir tınısı var sesinin bu gece, beni sevdiğini
söylüyor. Sussun istiyorum.
Yanına uzanıyor ruhumdaki gölge. Benden beni kıskanan halime
şaşırıyorum. Sonra, ayıplıyorum tanımadığım beni. Gölgem olduğuma inanıyorum.
Aldatılmışlığın dinmeyen acısı… Sebebinde kaybolduğum yaram…
Hiç bir sabah unutturmuyor sana yoksunluğumu. Işıyan, ısıtan güneşim battı.
Sevdiğiniz birini kaybettiğinizde içinizdeki güneş batar. Hep karanlıkta kalır bir yanınız.Zaman her şeyin ilacıdır, derler ya... Yok öyle bir şey! Acınızı bitirmez,yaralarınızı iyileştirmez. Zaman size kabullenmeyi öğreten bir eğitmendir sadece.Kiminiz daha kolay, kiminiz daha zor öğrenir. Kiminiz ağlayarak, kiminiz susarak kabullenir. Ama öğrenir... Zaman duygusuz bir öğretmendir. Öğrencinin gözünün yaşına bakmaz.
Sevdiğiniz birini kaybettiğinizde içinizdeki güneş batar. Hep karanlıkta kalır bir yanınız.Zaman her şeyin ilacıdır, derler ya... Yok öyle bir şey! Acınızı bitirmez,yaralarınızı iyileştirmez. Zaman size kabullenmeyi öğreten bir eğitmendir sadece.Kiminiz daha kolay, kiminiz daha zor öğrenir. Kiminiz ağlayarak, kiminiz susarak kabullenir. Ama öğrenir... Zaman duygusuz bir öğretmendir. Öğrencinin gözünün yaşına bakmaz.
2 Yorumlar
Gölge oyunu benim çocukluğumun oyunudur. Elektrikler kesilince kardeşlerimle oynamaktan büyük zevk duyardık. Yazının içeriğinden farklı bir yorum lakin başlık bana eskileri anımsattı.
YanıtlaSilBen de oynardım çocukken :) Güneş battığında, karanlıkta, ışıksızlıkta oynanması münasebetiyle bendeki çağrışımları farklı olsa da... Oyun sonuçta...Sevgiler
SilYorumlarınız benim için çok değerli.Teşekkürler...