Maviş öldü |
Muhabbet kuşuydu Maviş. Oğlumun delicesine hayvan sevgisinin yeni
muhatabı… Köpekleri, kedileri, kuşları, böcekleri ve hatta sinekleri… Bilumum
hayvanı seviyor Deniz.
Tesadüfen gelmişti bize. Tesadüfen
hayatımıza girmişti. Daha önce hiç kuş ağırlamamış evimize; orman
cıvıltılarını, dere şırıltılarını ve oğlumun yüreğine sevinci getirmişti. Eşsiz,
yoldaşsız, küçücük, cıvıl cıvıl bir candı. Kafeste bir can…
Kuş deyip geçtiğim o küçücük
varlıkta başka dünyalar keşfettim zamanla. Sevdim Maviş’i. Sesinden rahatsız olacağımı
düşünerek aramıza mesafe koyduğum ilk günlerden sonra anladım ki, doğaya ait hiçbir
ses beni rahatsız etmiyor.
Bir muhabbet kuşunun bir
birinden farklı o kadar çok ses çıkardığını da bu yaşımda öğrendim laf aramızda.
Sanki 15 çeşit farklı kuş vardı evimizde.
Hayvanları kafeslerin içinde
görmeye alıştık. Çocuklarımız; kafeslerin, kuşların doğal yaşama alanı olduğunu
zannedecek kadar uzaklar doğaya… Elbette gökyüzünde kanat çırparken görüyorlar
onları. Peki, uçmanın bir kuş için ne demek olduğunu… Anlayabiliyorlar mı?
Metropollerde, insana göre
tasarlanan hayatın içinde hayvanlara yer bırakmadık. Onları düşünmedik. Ama
yaşam hakkına saygımızı kaybettiysek, o kocaman şehirlere insanları değil,
insanlığı sığdıramıyoruz demektir.
Dünyanın kendi etrafında
döndüğünü düşünen insan! Seni zaman girdabında döndüren dünya, fark et! En dibi
gördüğün gün anlarsın ama geçtir.
Ve bir gün Maviş öldü. Mavi kanatlarına özgürlüğü kuşanarak gitti. Deniz ağladı, biz üzüldük.Onu toprağa gömmek istedi oğlum.Beraber küçücük bir mezar kazdık.Kanatlarını incitmeye korkarak, özenle gömdük.
Mavi kanatlı bir kuş havalandı evimizden… Hiç
kafese girmemiş, hiç tutsak olmamış gibi.Yine özgürdü.
Deniz'in çizdiği Maviş |
15 Yorumlar
Yüreğimi parçalayan bir kayıp haberiydi. Yaratılmışların en masum ve sevimlilerinden olan bir can daha Hakka teslim oldu, bizden önce gördü, kim bilir kuşlar âlemine göre nasıl oldu?
YanıtlaSilBir kuşu vardı torunumun. Maviydi, muhabbet kuşuydu, adı Pamuk idi. Ben bakımını üstlendim ve bağlanmaya çok müsait yapım nedeniyle başucumdan ayırmazdım. Parmağımı ısırır, konuşurdu benimle adeta. Hişşşt derdim bazen çok öttüğünde, en tatlısından Hişşşt diye tepki verirdi, çok güldürürdü bizi.
Sonra taşınmamız icap etti. Beylik Düzü çok soğuktu ve aylardan şubat idi. Evden eve nakliyatı tercih etmek zorunda kaldık. Adamlar bir daldılar eve, zamanla yarışıp bir an önce bitirmek istiyorlardı. Mutfakta yemek ocağını açık tutarak ve biraz uzağında onu tutarak üşütmesin diye çabalıyordum. Nihayet taşındık. Fakat yeni evde hiç keyfi yoktu.Tüylerini şişirmiş öyle tünemişti. Kızım hayvan hastanesine götürdü. Ben onun öldüğünü duyduğumda inan Gülcan, sanki hayata küstüm. Çok ağladım. Sizi anlıyorum. Evladının bir an önce bu üzüntüden kurtulmasını diliyorum. Üzgünüm. Sevgiler kızım.
Oğlum bir resmini yaptı Maviş'in, öldükten sonra. Dolabına astı.O zaman daha iyi anladım çocuk yüreğindeki üzüntünün büyüklüğünü.Sen de benzer üzüntü yaşamışsın. Üzgünüm Ece Abla:( Hassas kalbini çok yaraladığını tahmin ediyorum. Ama bizler ne büyük kayıplara alışıyoruz değil mi?Bu arada bir dönem ben de Beylikdüzü'nde ikamet ettim. Şimdi de çok yakınım zaten ... Değerli yorumun, katkın için çok teşekkür ediyorum.Sevgilerimle.
SilSana yorumu yazdıktan sonra, Deniz'in çizdiği Maviş'i de ekledim yazıya... Sevgilerimle Ece Abla
SilCanım, ne güzel ve anlamlı bir resim... Kayıplara alışılmıyor, her defasında bir vurgun yiyoruz ama elden ne gelir? Dilerim tanışırız bir gün. Sağ ol kızım. Yavrunu gözlerinden öpüyorum. Sevgiler Gülcan.
SilAlışılmıyor Ece Ablam, maalesef...Biz de seni öpüyoruz kocaman kocaman :))Sevgiler
SilÇok üzüldüm canim basiniz sagolsun.
YanıtlaSilÇok teşekkürler canım. Sevgiler.
Silbazen hayat,kafese koymak zorunda bırakır sevdiklerimizi
YanıtlaSilkanatları olsa bile
yitirmemek için yaparız bunu
biliriz gideceğini
eninde sonunda denize karışır her su.
eline yüreğine sağlık, gözlerim şişti okurken.
Kanatlar uçmak içindir.Her canlı doğasına uygun yaşasın.Aslında bu senin de desteklediğin bir sav biliyorum :) Ve... Deniz kadar üzüldüğünü anlamıştım,göstermesen de...Sevgiler.
SilÇok üzücü gerçekten . Benim de bir papağanım var ve onu çok seviyorum . Bir gün ölecek biliyorum ama aşırı korkuyorum . Limon ölse ben çok üzülürüm . Okurken onu düşündüm ve neredeyse gözlerim doldu . Benim kafesimin kapısı çoğunlukla açıktır . Limon dışarı çıkar , evde uçar genelde uçmaz kendi belirlediği alanlarda pinekler ama özgürdür :) acıktığında evine gider , yemeğini yer dışarı çıkar tekrardan :) ve nereye gidersem benimle gelir :) o benim küçük sevimli arkadaşım . :) Ve gerçekten hayvanların dünyası çok başka . Çok güzel . Sizin için üzüldüm , başınız sağolsun . Sevgiler ...
YanıtlaSilMerhaba Zehra.Öncelikle Limon'la uzun bir birliktelik diliyorum sana.Deniz'de Maviş'i odasında serbest bırakır, onunla oynardı.Hatta eline konmasını bile öğretmişti.Evet, üzüldük. Özellikle Deniz... Ama şimdi bizimde bir Limon'umuz var biliyor musun:) Maviş'ten sonra babası Deniz'e sarı bir muhabbet kuşu getirdi ve adını Limon koydu Deniz:)) Her iki Limon da uzun ve mutlu yaşasın diliyorum.Değerli yorumun için, duygularını paylaştığın için çok teşekkürler. Sevgiler sana ve Limon'a:)
SilGeçen sene aynı zamanlarda ben de Boncuk'umu kaybetmiştim, çok üzücü, haklısınız, başınız sağolsun :(
YanıtlaSilÇok teşekkürler Seda... Senin de başın sağ olsun :(
SilBenimde böyle bir mavişim vardı hoş adı maviş değildi ama aynı renkteydi benimki de aldıktan 8 ay sonra öldü :( ben çok üzüldüm o kadar seviyordum ki hala daha diyorum "keşke oğlum yaşasaydı" diye. Evde başka kuşlarımız da var ama hiçbiri onun yerini tutmadı benim gözümde belki de ilk göz ağrım olduğu için :(
YanıtlaSilBen bir kuşa bu kadar bağlanılabileceğini hiç bilmezdim. Maviş bizim ilk kuşumuzdu. Şimdi sarı bir kuşumuz var, adı Limon. Onu da seviyorum ama dediğiniz gibi ilk kuşumuz olmasından belki onun yeri bizde daha farklı. üzüldüm sizin kuşunuz için de :( Değerli yorumunuz için teşekkürler ve sevgiler...
SilYorumlarınız benim için çok değerli.Teşekkürler...