Sadece Ben Yapabilirim |
İnsan kendini gerçekleştirdiği oranda mutlu değil midir? Olmadığımız, olamadığımız ve olmaya zorladığımız kimlik içinde sıkışıp kalmak… Hayatımıza, kendimize gereken değeri vermemek değil midir? Saygısızlık değil midir varlığımıza? Şimdi, şu anda; olmam gerektiğini düşündüğüm yerde ve kimlikte, mutlu bir ben istemek hakkından kim yoksun bırakabilir beni. Kimse! Sadece ben yapabilirim bunu kendime.
İlk adım ne olmalı? Biliyorum aslında.
Bağlarımdan kopabilmek, sıkı sıkı sarıldığım alışkanlıklarıma veda edebilecek cesareti göstermek ve özgür kalabilmek bütün kaygılardan, hesaplardan…
Hayatımı; mutsuz olduğum zamanların kıskacında tüketmek istemiyorum. Anlarım var sadece… O anları, güzel anılara dönüştürmek olmalı bütün çabam.
Nefes alabildiğim bir yer var, evet… Ne zaman kendimi orada düşünsem, alabildiğine yeşil bir ormanda yürüyorum. Küçük bir dere şırıltısında huzurdan ölüyorum. Rengin içinde renk, börtü böcek, gök, orman, soluduğum hava… İliklerime kadar hissediyorum. Bu benim! ...
Sevdiği işi yapan, sevdiği ortamda, sevdikleriyle birlikte olabilen şanslı azınlığı saymazsak; büyük çoğunluğumuz yaşadığımız anlardan, bulunmak zorunda olduğumuz toplumsal alanlardan, maruz kaldığımız psikolojik baskılardan, ilişkilerden, kişilerden, kişisizliklerden muzdaribiz.
Her devrim, sancılı bir sorgulamanın sonucudur. Kendin olabilme devriminde, bayrak tutan el sen olmadıkça, arkandan kimse gelmez. Arkandan gelene de asla güvenme. Küçük bir gaflet anı yeter onları karşında bulmaya.
Dünya bizim isteğimiz dışında döner. Hazır olmasak da gece gelir. Mevsim bahardan kışa dönüverir. Sevdiklerimiz ölür. Kendi bildiğini okur yani dışarıdaki hayat.
Ya sen, ya ben? İçimizdeki dünya?
Sadece biz istersek değişir.
8 Yorumlar
Ne güzel oluyor dilden dökülürken hayalini kurarken benliğimiz
YanıtlaSilOlmak istediğini yaşayan azınlık bile yok bence
Her zaman olmayanı ister insan
Ve hep aynı yalanla avutur kendini
Ama mutluluk hep başka şehirleri seçer
Son olarak bir şiir de benden olsun o vakit
Yüreğinize sağlık
nedense
hep başkasına aitti istediklerimiz
hiç büyümedik aslında
olmayanı istedik ağlayarak
ve hep kandırıldık yarınlarla
ya geç kalmıştı zaman
yada
başka bir şehri seçmişti mutluluk
birbirimizden habersiz
hep saklanmıştı
ve biz bulamadık
küçük adımlarımızla
tutamadık bir ucundan kirlenmeden
bizi hep ağlattı
günahlar işlesekte
sebep hep *Aşk* tı
...ya geç kalmıştı zaman yada başka bir şehri seçmişti mutluluk...
YanıtlaSilÖncelikle şiir çok güzel... Sizin mi?
İnsan kendinde olmayanı ister, doğru... Ama bir de şu durum var ki, asıl mutsuzluk kaynağı olduğunu düşünüyorum... Toplumdaki sorumluluk alanlarımız gereği, bir çok kimliğimiz var. Mesela; iş yerinde çalışan olarak, evde anne ve eş olarak, baba evinde evlat olarak, kardeş, abla,teyze, arkadaş olarak... Her hangi bir kimliğimiz için kendimizi zorluyorsak orada mutsuz oluyoruz. Bizden beklenenleri karşılamak noktasında kendimizle çelişebiliyoruz.Tabi ki bu kimliklerimizin bazıları doğuştan bizimle geliyor.O yüzden eğreti durmuyor ya da zorlama gerektirmiyor.Ama sonrasında tercihlerimizle edindiğimiz bazı kimlikler üzerimize uymuyor.Bunlardan kurtulmak gerekiyor. Asgari düzeyde; olmak istediğimiz kişi olabilmek adına çaba diyelim :)
Değerli yorum ve katkınız için çok teşekkürler Serkan Bey.
Neresinden bakarsak bakalım sonuç olarak insan kendisi çiziyor yolunu
SilAma fıtratından ama istediğinden yada birileri için
Evet de hayırda iki dudak arasından çıkmıyor mu?
Belki zayıflık olarak
nitelendire bilirsiniz ama günü geldiğinde bir silah olarak kullanıldığını siz de kabul edersiniz sanırım
Genele baktığımda gördüğüm bir tiyatroyu anımsatıyor hayat
Herkesin rolünü çok iyi oynadığı
Ve perde kapanıp kendi içine çekildiğinde hep bir sebep buluyor
Asıl sebep kendimiz olmak için veremediğimiz savaş...
Şiiri beğenmenize sevindim 3 - 4 yıl kadar önce yazmıştım sizin gibi duygulara kapıldığım bir an
Bu gün biraz uzun oldu yazdıklarım
Değerli vaktinizi aldığım için beni affedin
Hayırlı akşamlar...
İşte lafın özü... kendimiz olmak için veremediğimiz savaş..Çok doğru.
SilVaktimi almak ne demek! Yorumlarınızla değer katıyorsunuz. Tekrar teşekkürler. Hayırlı akşamlar size de...
Sıkı sıkı sarıldığımız alışkanlıklarımıza veda etmek ve ozgürleşmek en önemlisi galiba...Tabii önce onların eskidigini kabul edip yeniyle kucaklaşmak..
YanıtlaSilNefessiz ortamlarda yalnızlaşan ruhumuzu hayalindeki yere ulaştırabilmek ne hoş olurdu..
Çok beğenerek okuyorum bu duyarlı yazılarınızı 😊Duygunuza emeginize sağlık...
Bunaldığımız, sıkıldığımız,sıkıştığımız yerde kaçabilsek ruhumuzdaki hayale... Çok güzel olurdu, evet :) Bu güzel yorum, kelimelerimi hissettiğinizin kanıtı :) Sizin de yüreğinize sağlık...
SilDoğarken de yalnız aslında insan, bu dünyadan göçerken de. Bu yüzden gerçeten yalnızca biz yapabiliriz. Hele ki kendi değerini bilmek o kadar önemli ki.. Hatat koşturmacasında akan zaman içerusinde atladığımız çok şey var. En çok da kendimizi unutuyoruz..
YanıtlaSilEn çok kendimizi unutuyor, en çok kendimizi göremiyoruz.Maalesef :( ... Ama farkında olmakla başlar değişim :) Değerli yorumunuz için çok teşekkürler.
SilYorumlarınız benim için çok değerli.Teşekkürler...