BIRAKMA BENİ, ORACIKTA ÖLEBİLİRİM


Tut ki, maviymiş günlerden ve denizmiş gözlerin. Aylardan umut ve yıllardan aşk… Tarih: mavi, umut, aşk…
Ben, seninle öğrendim; kanatları evrene açılan pencereden bakmayı, görebilmeyi zahirin ötesini. Ruhuma tuttuğun aynalarda çıldırdım. Ve benlik kavgasında yoruldum. Duruldum sonra, hissiz ve dipsiz bir göl gibi. Dipsizliğin korkusunda cesareti öğrendim.
Seninle yürümeyi öğrendim. Düşmekten korkmamayı… Sınır benim, engel benim kendime… Kendimle savaşta kazanmayı öğrendim.
Gözleri deniz sevgili… Ey yakamoz bakışlı! Aşka sür beni, yanına yakıştır da…
Bugün günlerden mavi… Gözlerin gibi… Unuttuğum bir şarkıyı hatırlıyorum. Uzaklarda, çok uzaklarda aylak aylak gezinen bir notadaymış bütün sır. Allegro küçük nota… Allegro! Eşlik et bana güzel sevgili. Ve bu dansı lütfet. Ver ellerini…
Deli bir med-cezir ortalık. Hırçın dalgalarınla kıyıya vuran bir denizyıldızıyım. Ve günlerden mavi, aylardan umut… Yıl aşk… Masalını bilirsin misin denizyıldızlarının? Anlatayım…
Bir genç, kıyıya vurmuş denizyıldızlarını tek tek atmaktadır denize. Yaşça büyük ama erdemi küçük bir adam yaklaşır gence ve sorar:
‘’Neden atıyorsun o denizyıldızlarını tek tek denize?’’
‘’Bırakırsam ölecekler’’ der genç.
Adam, ‘’Bu uzun sahil boyunca binlercesi var. Bu çaba da neyin nesi? Ne fark eder ki?’’ diye sorar.
Genç, ‘’Bunun için fark eder’’ diyerek attığı son denizyıldızını gösterir adama.

Günlerden mavi, gözlerin gibi… Aylardan umut... Ve yıl aşk… Bırakma beni,oracıkta ölebilirim!

Yorum Gönder

2 Yorumlar

Yorumlarınız benim için çok değerli.Teşekkürler...