Hüzün gözlerinden öpüyorum bu gece. Kirpiklerinde kırgın inci taneleri… Nefesin nefesime karışıyor. Yağmur ormanlarında geziniyorum.
Yalancı bir tınısı var sesinin bu gece, beni sevdiğini
söylüyor. Sussun istiyorum.
Yanına uzanıyor ruhumdaki gölge. Benden beni kıskanan halime
şaşırıyorum. Sonra, ayıplıyorum tanımadığım beni. Gölgem olduğuma inanıyorum.
Aldatılmışlığın dinmeyen acısı… Sebebinde kaybolduğum yaram…
Hiç bir sabah unutturmuyor sana yoksunluğumu. Işıyan, ısıtan güneşim battı.
Sevdiğiniz birini kaybettiğinizde içinizdeki güneş batar. Hep karanlıkta kalır bir yanınız.Zaman her şeyin ilacıdır, derler ya... Yok öyle bir şey! Acınızı bitirmez,yaralarınızı iyileştirmez. Zaman size kabullenmeyi öğreten bir eğitmendir sadece.Kiminiz daha kolay, kiminiz daha zor öğrenir. Kiminiz ağlayarak, kiminiz susarak kabullenir. Ama öğrenir... Zaman duygusuz bir öğretmendir. Öğrencinin gözünün yaşına bakmaz.
Sevdiğiniz birini kaybettiğinizde içinizdeki güneş batar. Hep karanlıkta kalır bir yanınız.Zaman her şeyin ilacıdır, derler ya... Yok öyle bir şey! Acınızı bitirmez,yaralarınızı iyileştirmez. Zaman size kabullenmeyi öğreten bir eğitmendir sadece.Kiminiz daha kolay, kiminiz daha zor öğrenir. Kiminiz ağlayarak, kiminiz susarak kabullenir. Ama öğrenir... Zaman duygusuz bir öğretmendir. Öğrencinin gözünün yaşına bakmaz.
