ÇALIŞAN ANNE OLMAK

çalışan anne olmak
Çalışan anne olmak
Çalışan anne olmam münasebetiyle,çocuklarımla paylaştığım duygusal anlar oluyor.
Hafta içi her gün saat 06:30 da uyanıyorum.Bu sabah küçük oğlum Ege de erken uyandı ve benim hazırlandığımı görünce şaşırdı. ‘’Anne nereye gidiyorsun?’’ diye sordu. İşe gideceğimi öğrenince yüzündeki ifade değişti. Öptüm, kokladım, sarıldım oğluma ve işe geç kalacağımı düşünerek aceleyle son hazırlıklarımı yaptım.

Tam kapıdan çıkarken kontrol etmek istedim Ege’yi. Uyuyup uyumadığını… Yatağındaydı, öylece kapıya bakıyordu. Beni görünce ağlamaklı oldu. ‘’Ne oldu oğlum, neden üzgünsün?’’ deyince ağlamaya başladı. ‘’Anne, gece gece işe gidiyorsun. Yazık sana! Hem ben sensiz nasıl uyuyacağım?’’ dedi. Anne olanlar nasıl hissettiğimi tahmin etmiştir. Hatta empati yapıp, hissettiklerimi hissetmişlerdir. Annelik böyle bir şey çünkü… Duygularımla beni baş başa bu satırlarda bırakıp konunun anlam ve önemine gelirsek…

Çalışan kadın olmak kolay değil. Çalışan anne olmak hiç kolay değil. Hatta, oldukça zor. Buna benzer cümleleri çokça duyarız. Eee ne yapalım yani? Zorsa evde mi oturacağız? Değil tabi ki… Biz kadınız, güçlüyüz! Güçlü olmak zorundayız. Zorunluluklardan; nice tecrübe, nice zenginlik kuşanırız da kat ettiğimiz yola kendimiz bile şaşırırız.

Bazen yorgunluktan bitkin düşeriz, bazen çaresiz hissederiz, bazen dünya üstümüze üstümüze gelir… Bazen çocuklarımıza, eşimize bağırır; bazen sarılırız. Güleriz, can katarız evimize. Ağlarız, ulu orta ya da gizli bir köşede. Siyah oluruz, beyaz oluruz, mavi, yeşil hatta turuncu… Güneşe küsecek kadar alıngan oluruz bazen. Kendimizi kendimiz bile anlamayız. Ama biz bu dünyanın nefesiyiz, ruhuyuz… Gökte şimşek, yerde sağanak gibiyiz. Küçük bir fidanın can suyuyuz…

Her birimiz beyaz atlı prensin hayalini kurmuş, her birimiz masallara inanmışızdır. Kimimizin küçükken budanmıştır umutları da erken öğrenmişizdir büyümeyi. Kimimiz Ünzile, kimimiz Kardelen olmuşuzdur… Ama er ya da geç öğrenmişizdir yere sağlam basmayı, dik durmayı, güçlü olmayı.
Er ya da geç öğrenmişizdir dünyanın o sınırda bitmediğini…
Er ya da geç öğrenmişizdir Kardelen olabilmeyi...



Yorum Gönder

29 Yorumlar

  1. ne güzel yazmışsınız çalışan kadın olarak katılıyorum bu satırlara ama eminim çalışan anne olmak kat be kat daha zordur ama dediğiniz gibi biz kadınız güçlüyüz

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler Sevilay. İnan çalışan anne olmak hiç kolay değil :) Ama biz kadınız... Ve evet güçlüyüz... Sevgilerimle :)

      Sil
  2. Nasıl girecek cennete, bir kalbe giremeyen..ellerine sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah o yürek ki nasıl çarpar ''anne'' diye, bilirim. Ama o bilmez, anne yüreği nasıl yanar ''evlat'' diye... Sevgilerimle :)

      Sil
  3. Çalışan anne olmak çok zor evet, ama iyi ki çalışıyoruz diyorum ben her seferinde.
    Onu da öyle alıştırmıştım. Bak birbirimizi özlüyoruz diye teselli ediyordum...
    Ama zor günlerdi, hala zor...

    Kalemine sağlık, çok güzel bir yazı olmuş

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Senin gibi düşünüyorum. Zor ama iyi ki çalışıyorum diyorum genelde:) Bir de şu yol çilesi, trafik olmasa daha kolay olacak ama ... :( Sana ve bütün çalışan annelere kolaylıklar diliyorum. kendime de tabii :) Çok teşekkürler. Sevgiler

      Sil
  4. İki çocuğum da doğduklarında 1 yıl ücretsiz izin almıştım. 1 yılın sonunda dönerken hep istifa etmeyi düşündüm ama yapamadım. Hele daha küçükken bunu anlamaları çok zor oluyor. Oğluma "işe gitmezsem sana çikolata alamam, oyuncak alamam annecim" derdim hep bir gün yine "işe gitme" dediğinde aynı şeyleri söylemek üzereyken yavrucuğum "anne ben çikolata, oyuncak falan istemiyorum yeter ki sen gitme" dedi. İçim parçalanarak "ama ekmekte alamayız ,yemek alamayız" demiştim. O zamanda "dolapta bir sürü makarna var onları yeriz" demişti çocuk aklınla:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şu cevaba bakar mısın? :)Ee çok doğru ama... Ekmek yoksa pasta( makarna)var . Aklın yolu bir :)Şu çocuklar yok mu? Nasıl güzel dünyaları, nasıl hesapsız ve net... Çocuklarına sevgilerimi gönderiyorum. Sana da :)

      Sil
  5. Minik ve ıslak gözlerle birakip gidebilmek ... Hayatta en çaresiz kaldigim andı. Bu kadar güclü mü olmaliyim yoksa bana ihtiyaci olan birine sirtimi dönecek kadar güçsuz mü?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Harika bir soru! Tartışılır kesinlikle... ''Güçsüz müyüz? ''sorusuna ama ile başlayan bir cümle yakışmayacak. Yoksa ''ama''larımız o kadar çok ki... Belki bu ''ama''lar da bahane babından güçsüzlük, bilemiyorum. Çok teşekkürler yorumunuz için ve sevgiler:)

      Sil
  6. Çalışan kadınlar, yakınlarına vakit ayırmakta güçlük çekiyor. Her şeye yetişme imkanları olmadığı için psikolojik olarak yıpranıyorlar. Ancak çalışma sonucunda edinilen ekonomik güç sayesinde kendini daha kolay ifade ediyor. Sosyalleşiyor, kendi kararlarını verebiliyor. Ülkemiz kadınları açısından düşünürsek, çalışmak zorluklarına rağmen iyi bir seçenek olarak görülüyor sanki. Sevgilerimle....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Katılıyorum. Kendi gücümüzün sınırlarını keşfediyoruz bu sayede :) Bana kalırsa , sınırsızlığını... Fazla mı abarttım:) Değerli yorumunuz için çok teşekkürler. Sevgiler :)

      Sil
  7. Kadın, olmak zaten başlı başına güç gerektiriyor toplumda. Birde ekstra çalışmak, hepimize Rabbimiz kolaylık versin..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Can-ı gönülden Amin... Çok teşekkürler değerli katkınız için:) Sevgiler

      Sil
  8. Çok teşekkürler :) O rollerimizden asıl kimliğimizi inşaa ediyoruz aslında. Ve evet er ya da geç öğreniriz Kardelen olabilmeyi :) Sevgilerimle

    YanıtlaSil
  9. O kadar güzel o kadar güzel yazmışsınız ki . Çok beğendim . Çalışan kadın olmak hatta anne olmak çok zor bence de . Gerçi ben daha ne çalışıyorum ne de anneyim ama 2 günlük bir iş deneyimim olmuştu ve o kadar zorlanmıştım ki her şey birbirine girmişti . Hayat şartları malesef çok ağır . İş hayatınızda başarılar , evinizde kolaylık dilerim . Sevgiler ...

    YanıtlaSil
  10. Çok teşekkür ediyorum güzel dileklerin için :) Ben de sana kolaylıklar diliyorum. Ve en güzelinden, hayırlısından anneliği tatmanı...:)

    YanıtlaSil
  11. Eskiden çalışmış bir anne olarak söylediklerine harfi harfine katılıyorum canım.
    Yüreğine sağlık.
    Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler canım. Yaşayan anlar :) Sevgilerimle :)

      Sil
  12. ya senin yorum kutun değişmiş neden sölemiyon ki yaaa :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şimdi rahat rahat yorum yaparsın artık :) Bekliyorum yorumlarını :) Sevgiler

      Sil
  13. Çocuklar küçükken onları evde bırakıp gitmek üzücü, hele bakıcıya bırakılırsa.Kendin iştesin, aklın evde çocukta kalır.Lakin kadınlar önce kendisi için sonra ailesi için çalışmak zorunda.Biz hepsini halledecek kapasitedeyiz ,bir şekilde çocuklar da alışıyorlar. Çok güzel yazmışsınız, sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet... Maalesef; sabah tatlı uykularından uyandırıp, karda, kışta kreşe bıraktığımız da oldu, bakıcıya bırakmak zorunda da kaldık. Hatta küçük oğlum 10 aylıkken kreşe bıraktığımız bir gün, dayanamayıp kreşe geri dönmüştük. Sabah erken bir saat olduğu için ıssızlıkta ağlayan bebek sesini ve o odanın kimsesizliğini bugün gibi hatırlıyorum. Ve o an hissettiğim acizlikten tiksinişimi...Değerli yorumunuz için çok teşekkürler. Sevgiler

      Sil
  14. Ne güzel de anlatmışsınız. Kaleminize sağlık.

    YanıtlaSil
  15. Zorunluluk mu tercih mi?
    Ya da tüm bunların sadece onlar için hazırlanmak istenen daha güzel bir hayat olduğunu ne zaman farkedebilecekler?
    Biz de Böyle miydik acaba çocukken
    Aynı şeyleri yaşayan bir baba olarak tek üzüntüm çocuklarım için vermiş olduğum bu savaş yüzünden onlara ayırmam gereken zamandan çalıyor olmam
    Yüreğinize sağlık

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hani uzmanlar hep söyler ya , ''Önemli olan çocuklarınızla kaliteli zaman geçirmeniz.''Bunu bazen kendimizi rahatlatmak için, bazen vicdanımızın sesini bastırmak için söylüyoruz kendimize. Ama doğruluk payı çok bu cümlenin.Çalışmanın zorunluluk olsuğu durumda, onlarla geçirdiğiniz zamanları zenginleştirmeye bakalım biz de :) Değerli yorumunuz için teşekkürler. Selamlar.

      Sil

Yorumlarınız benim için çok değerli.Teşekkürler...