Umudumuz gökkuşağı çocukları |
Güzel gözlü çocuklar… Pembe kanatlarda umut… Umudumuz
çocuklar… Ah çocuklar…
Elinde mendil, kirli mi kirli yüzü, eli, ayağı; ağlamaklı,
yalınayak, gözleri kömür karası… Kaderi baştan yazılır mı, değişir mi ya da…
Suriyeli çocuk, Türk, Kürt, Roman, Azeri, Gürcü… Fark eder
mi? Milliyeti olur mu çocuğun? Savaşlarda öldürülür mü? Kıyıya vurur mu cansız
bedeni, annesinden uzak, bir başına. Utanmaz mı kainat, yer gök ağlamaz mı?
Yüzünde dehşet çocuğun… Kirli, karanlık, iğrenç ruhların gölgesinde
yaşanan vahşet… Taciz, tecavüz, ensest, dayak… Ne dersen de ey insan
olamamışlık. Suçlusun!
Cıvıl cıvıl baharımsın sen çocuk. Yemyeşil dalda ilk beyazımsın.
Bembeyazımsın. Karda yuvarlanan sevincimsin. Parkta koşturan en renkli neşem…
Bu avuç kahkahamsın, kederli anımda. Bir dünya umudumsun. Okul sırasında
geleceğimsin. Aydınlık geleceğimsin. Pırıl pırılsın sen çocuk, ak pak…
Kırarım sana uzan elleri, çizgilerinde kötülük varsa; lanetlerim
yedi ceddini.
Unutulmuş bir düşten çaldım gökkuşağını, bütün çocukları sarıp
sarmaladım. Dağılın dört bir yana gökkuşağı çocukları, dünya hatırlasın düşünü.
0 Yorumlar
Yorumlarınız benim için çok değerli.Teşekkürler...