LEYL-LAL

LEYL-LAL

Leyl-lal; bir ‘’sus’’a gömdüğüm ömrümün öksüz ağıtı.

Sana senden daha zalim kim Leyl-lal ?

Kopup geldiğin o vakur, bilge, gönüldaş toprakların hasatıdır bu kadim ağıt.

Perdelerini yırt zifirin, sakladığı bütün renklerle dağıl dört yana. Gün olsun, şenlik olsun, bayram yerinde koşturan çocuk olsun sevincim. Sen özgür ol, kaderim değişsin Leyl-lal.

Gözlerin ruhumda gezinen ayna.  Aynada  varsa yoksa sen.

Bir fesleğen kokusu sindi ellerime. Hangi düşünün lütfudur bilemem. Al ellerimi, en uzun yolculuğa çıkar teninde. Gecenden, kaderinden, kendinden yeniden doğ Leyl-lal.

Kimsesiz çocukların hayal uçurtmalarına takılıp kalmış küçük mutluluğum. Kabuslarımın dipsiz uçurumlarınca büyük korkum. Tamamına erememiş masalım. Leyl-lal… Soylu yalanım.